In het kader van de nieuwste voorstelling I’M HERE & Álbum Familiar, delen Milang Lie Meeuw Lew en Mitchell-Lee van Rooij dierbare herinneringen en geheime verlangens met jullie!
Komend seizoen herneemt Conny Janssen Danst twee bijzondere choreografieën in één programma. In I’M HERE, dat Conny Janssen in 2005 met fotograaf en filmmaker Carel van Hees maakte, zijn tien heel verschillende personages op zoek naar liefde, warmte en erkenning. Ze komen tevoorschijn uit de stad, een dynamische metropool die telkens verandert. Álbum Familiar (2001) is een choreografie voor drie vrouwen en vier mannen die elkaar ontmoeten voor een portrettengalerij. ‘Al bladerend’ komen herinneringen boven, flarden van persoonlijke en familiegeschiedenissen.
Om al in de sfeer van familiegeschiedenissen & persoonlijke verhalen te komen, vroegen we – i.s.m. Dans Magazine – de dansers naar hun dierbare jeugdherinneringen en geheime verlangens. In deze aflevering: Milang Lie Meeuw Lew en Mitchell-Lee van Rooij.
Milang Lie Meeuw Lew (Nederlandse)
Mijn mooiste herinnering
‘Reizen met mijn moeder! Mijn moeder heeft altijd veel gereisd. En als snel, toen ik iets ouder werd zat ik naast haar in de bijrijdersstoel en was het mijn taak om de route uit te stippelen. Zodra de zon onderging zochten we naar een camping om onze tent op te zetten, dat deden we de dagen erna ook totdat we onze eindbestemming hadden bereikt. Als kind zag ik door haar al veel van de wereld. Het zijn bijzondere herinneringen, juist omdat ik dit samen met mijn moeder deed.’
Mijn diepste verlangen
‘Stiekem vraag ik mij wel eens af hoe de wereld er uit zou zien als Pokémon’s echt zouden bestaan!’
Mijn grootste droom
‘De mogelijkheid om met dansen de wereld te kunnen zien en veel te reizen trekt mij enorm aan. Rondreizen en geïnspireerd raken: door de verschillende landen en culturen, over de hele wereld.’
Mitchell-Lee van Rooij (Nederlands)
Mijn mooiste herinnering
‘Rond mijn twaalfde jaar had ik een terugkerende droom over mijn Indonesische grootvader, hij stierf toen ik pas vijf jaar oud was. De droom begint altijd in de woonkamer van mijn grootouders. Al mijn ooms en tantes zijn er ook bij. Het is erg druk en hectisch en mijn vader plaagt mij liefkozend, op de manier zoals hij dat altijd deed. Op een bepaald moment roept hij ons allemaal aan tafel voor het avondeten. Terwijl we aan tafel zitten arriveren er politiewagens en ambulances voor het huis en iedereen is in paniek. Ik snap helemaal niet wat er aan de hand is, mijn moeder neemt mij mee naar boven en ik zie daar mijn opa op bed liggen, zacht en rustig met gesloten ogen. Mijn opa is gestorven. Zodra ik begrijp wat er aan de hand is lijkt iedereen in de kamer te verdwijnen. Daarna verdwijnen ook de meubels, een-voor-een, totdat ik helemaal alleen over. Ik voel me down, ongelukkig en verbannen. Gelukkig komt mijn moeder de kamer binnen en tilt mij op en zegt ‘het is tijd om verder te gaan.’
Mijn diepste verlangen
‘Als het gaat om diep verlangen dan hoop ik dat ik altijd vrij ben om te gaan en staan waar en wanneer ik dat wil. Vrijheid is heel belangrijk voor me.’
Mijn grootste droom
‘Mijn grootste droom, om een danser te zijn is al uitgekomen en hiermee krijg ik de waardering en erkenning van de mensen waar ik van hou, bewonder, respecteer en vertrouw.’
Milang en Mitchell-Lee live in actie zien? I’M HERE & Álbum Familiar toert vanaf 12 november langs de theaters. Bekijk hier de speellijst voor een theater in de buurt.